Vandaag vieren Tom en Neeltje de Rooij-Crezee uit Zevenbergen hun 65ste huwelijksdag. Het echtpaar dat geboren en getogen is in Zevenbergen, leerde elkaar buiten op straat kennen tijdens een wandeling. Neeltje liep daar met haar vriendje, die zij na de ontmoeting met Tom direct 's avonds aan de kant heeft gezet!
Tommes (zoals hij zichzelf in het Zevenbergs dialect noemt) vertelt ons: "Vroeger had je niks hè, we praten nu over 1948. Dus wij maakten altijd wandelingetjes door het dorp. Ik liep daar met Neeltje's zus en Neeltje liep met haar vriendje. Toen zagen wij elkaar en ja, eigenlijk was het wel gelijk raak, maar je was vroeger niet zo direct hè, dat ging toen anders", aldus de Zevenbergenaar terwijl hij af en toe een lieflijke blik naar zijn vrouw werpt. Neeltje vervolgt: "Ja, ik heb mijn vriendje 's avonds meteen aan de kant gezet en dat vertelde ik hem de volgende dag", lacht ze. Terwijl Tom eens achterover leunt in zijn luxe stoel en wij hem vroegen dat Neeltje dus toch echt wel overduidelijk voor hem koos, antwoordde hij luchtig "Maar natúúrlijk!".
Na zes jaar verkeringstijd, volgde de huwelijksdag op 5 april 1954 waarop Tom en Neeltje zowel voor het gemeentehuis als voor de kerk trouwden. "Meteen alles afgewerkt", lacht schoondochter Mien. Gedurende het huwelijk van Tom en Neeltje, was Tom vrachtwagen chauffeur. Eerst in Nederland, later ook in het buitenland. Neeltje werkte eerst in de huishouding, onder andere bij de huisarts en ging later in het café van Toon Clarijs werken, waar ze bruiloften en partijen serveerde.
Tom en Neeltje mochten in hun huwelijk één zoon krijgen (Tom: "ik heb één kinders gekregen waarvan allemaal jongens!" red.), Rien, die dus samen is met Mien. Beter kun je het eigenlijk niet uitzoeken. Rien en Mien mochten samen 'van alles wat' krijgen, ofwel een dochter, Marleen, en een zoon, Tom. Probeert u ons even te volgen: de opa van Tom, heette Tom, de vader van Tom, heette Rien, Tom heet Tom, de zoon van Tom heet Rien en de zoon van Rien heet Tom! Overigens zijn Tom en Neeltje ook al overgrootouders, want dochter Marleen kreeg zelf een dochtertje, Nina.
Op de besluitende vraag of Tom (nu 88 jaar) en Neeltje (volgende week 87 jaar) het samen nog een keer gedaan hadden als ze 65 jaar geleden al wisten wat ze nu weten, antwoordde Tom direct: "Ja, zeker weten. Wij kunnen elkaar geen minuut missen. Als ik haar even kwijt ben of ze is even uit me zicht, dan vraag ik me direct af 'Waar is ons moeder?'. Dat heeft de familie ook, de één hoort bij de ander en anders klopt er iets niet."
Een mooiere afsluiting kunnen wij ons niet bedenken. Wij bedanken Tom en Neeltje en Rien en Mien voor de gastvrije ontvangst van vanmorgen en wensen hen nog een hele mooie dag toe.